یردریایی های اتمی و حتی دیزلی از توانایی های مرگباری برخوردارند و در صورت میل به قدرت نمایی، مهار آتش آنها بسیار مشکل است. این جنگ افزارها در طول جنگ جهانی دوم، به دلیل پنهان بودن از دید دشمن، نیروی دریایی انگلیس رابه زانو در آورده بودند. در ژاپن و شمال افریقا نیروهای آلمان نازی با در اختیار داشتن این سلاح ها سلطه خویش را بر دریاها اعمال می کردند.

هواپیمای ضد زیردریایی P-3 اوریون

شوروی با در اختیار داشتن زیر دریایی های اتمی قادر بود در صورت بروز جنگ، ارتباط اروپای غربی را با آمریکا قطع کند. در جنگ فالکلند پس از انهدام رزم ناو بل گرانوی آرژانتین توسط اژدر یک زیر دریایی انگلیسی، کشتی های جنگی آرژانتین دیگر تا پایان جنگ نقش مهمی را ایفا نکردند. به منظور مقابله با این جنگ افزارها در صحنه جنگهای گذشته و آینده تدابیری اندیشده شده است. پی-۳ اوریون از جمله سلاحهایی است که می تواند تا حدود زیادی در مقابل زیردریایی ها، هر قدر هم که پیشرفته باشند عرض اندام کند. هواپیما چند منظوره پی-۳ بیش از ۳۰ سال است که به طور پیوسته تولید می شود و تا کنون بیش از ۷۰۰ فروند آن به خدمت ارتشها، آتش نشانی ها، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل و هواشناسی های کشورهای مختلف در آمده اند. از این لحاظ اوریون خود را تا مدت زیادی بی رقیب می دانست. طراحی اولیه بدنه و نحوه اتصال موتورها به هواپیما تا امروز تقریباً بدون هیچ تغییر عمده ای حفظ شده است. همین عدم نیاز به تغییرات گواهی بر بی نقص بودن طراحی اوریون است. اما تجهیزات الکترونیکی این هواپیما همواره در حال تغییر و تکامل بوده اند. از این رو سازنده پی-۳ در به کار گیری آنها به درخواست و سلیقه مشتری عمل می کند. انواع پیشرفته تجهیزات، این هواپیما را به سلاحی خطرناک در مقابل زیردریایی ها تبدیل می کند. اوریون با چهار موتور توربو پراپ از نوع T56-A-10 کمی شبیه هرکولس محصول دیگر لاکهید است. با توجه به سابقه طولانی لاکهید در به کار گیری این نوع موتورها می توان به این نکته پی برد که این شرکت به خوبی با مشکلات این موتورها که سایرین را متواری کرده، کنار آمده است. پس از روی کار آمدن موتورهای توربوجت شرکهای هوایی سریعا به استفاده گسترده از آنها روی آوردند ولی لاکهید و نیروی دریایی ایالات متحده به علت ویژگیهای منحصر به فرد این موتورها همچنان در طیف گسترده ایی آنها را به کار می برند. خوشبختانه شرکت توربین الکترا بزودی توانست معایب عمده این موتورها را رفع کند و تا به امروز تامین کننده موتورهای پی-۳ باقی مانده است. طراحی اوریون به حدود ۴۰ سال پیش و سال ۱۹۵۷ باز می گردد. نخستین پرواز این هواپیما در ۱۹ آگوست سال ۱۹۵۸ انجام شد پس از چند پرواز آزمایشی، تغییراتی صورت گرفت که عمده ترین آنها کوتاه شدن بدنه به میزان ۲/۱۳ متر بود. سپس این هواپیما به تجهیزات متداول آن روزها مجهز شد و به عنوان گشت دریایی، خدمت خود را رسما در نیروی دریایی آمریکا آغاز کرد. در آن زمان تغییرات دیگری برای فروندهای بعدی در نظر گرفته شد. در سال ۱۹۶۲ چند تغییر دیگر به منظور کارآمدتر کردن این سلاح اعمال شده و پی-۳ اوریون که پس از گذشت سالها هنوز هم در خدمت ناسا است، متولد شد. نخستین سفارش قطعی برای خرید ۷ فروند از این هواپیما مربوط به سال ۱۹۶۰ می باشد. نیروی دریایی آمریکا متقاضی خرید ۷ فروند وای پی-۳وی-۱ با موتور آلیسون-توربین الکترا شد که می توانست انواع بمب های عمق روی معمولی و هسته ای، اژدرهای ضد زیر دریایی و مین و راکت را حمل کند.

کابین نسبتاً پیچیده هواپیمای P-3 اوریون

ظرفیت سوخت این ۷ فروند اولیه از ۲۰۶۳۱ لیتر در اولین سفارش تا ۳۴۸۲۶ لیتر در آخرین متفاوت بود، اما همگی ۴ مخزن در بالها، هر بال ۲ مخزن جداگانه، و یک مخزن بزرگ در امتداد بدنه داشتند که این الگو تاکنون حفظ شده است. استفاده همزمان از دو رادار جداگانه در جلو و عقب هواپیما و ترکیب هر دو رادار برای ارایه تصویری ۳۶۰ درجه ایی، پی-۳ را به مجهزترین سلاح ضد زیر دریایی آن روز تبدیل کرد، اگرچه این طرح به زودی لو رفت و شرکتهای دیگر نیز به استفاده از آن روی آوردند. نخستین پرواز این سفارش هفتگانه در ۱۵ آوریل ۱۹۶۱ انجام شد و تا آوریل سال بعد در مجموع ۲۵۲۱ ساعت در ۵۸۵ سورتی پرواز با این هواپیماها به صورت آزمایشی و آموزشی انجام شد. بلافاصله پس از ورود این هواپیما به خدمت از آنها در جنگ علیه کوبا استفاده شد. در جنگ ویتنام نیز آمریکاییها از این هواپیما به میزان زیادی استفاده کردند. ماموریت اصلی این هواپیما در آن زمان پوشش راداری شبانه بر فراز خلیج تونکین بود گشتهای متداول روزانه و حمایت از کشتیهای لجستیکی در برابر هجوم احتمالی زیردریاییهای شوروی نیز از ماموریتهای بود که این هواپیما بر عهده داشت. نکته جالب توجه این است که این هواپیماها از پایگاهای داخل خاک فیلیپین به پرواز در می آمدند. از آن هنگام پی-۳ به طور منظم در عملیات مشابه برون مرزی مورد استفاده نیروی دریایی آمریکا قرار گرفته و می گیرد و همواره به عنوان کشت ضد زیر دریایی، مین گذار دریایی، راهنمای زیر دریایی های خودی و هدف قرار دهنده اهداف دور به کار گرفته شده است.

هواپیمای P-3 اوریون در حال پرواز در معیت یک ناوچه آمریکایی

این هواپیماها گاهی برای ایجاد تغییرات آب و هوا و باران زا کردن ابرهای منطقه ای به کار گرفته می شوند. برای این کار پودر یدید نقره را در مقیاسهای زیاد توسط تجهیزات خاصی که در این هواپیما تعبیه شده است در میان ابرها می پاشند. قابلیت شرکت در عملیات جستجو و نجات، عکس برداری و نقشه برداری هوایی و حتی توانایی انجام ماموریتهای ترابری، اوریون را به هواپیمایی چند منظوره بدل نموده است. هم اکنون این هواپیماها در بیش از ۳۰ پایگاه برون مرزی و درون مرزی آمریکا نشست و برخاست می کنند و حتی بارها توسط نیروهای چند ملیتی در مانورهای مشترک به کار گرفته شده اند. آمریکا تنها استفاده کننده از این هواپیماها نیست. اکثر کشورهایی که مرزهای آبی دارند از پی-۳ به خوبی استقبال کردند و به میزان رفع نیاز دفاعی از این هواپیما خریده اند. نیوزلند اولین مشتری اوریون با سفارش ۵ فروند پی-۳ بی مجهز به مولد امواج صوتی کوتاه بود. کانادا ۱۸ فروند و ژاپن که سرانجام در سال ۱۹۷۸ تصمیم به جایگزین کردن این هواپیما به جای نپتون گرفت مشتریان بعدی بودند.

هواپیمای P-3 اوریون در حال برخاست

ژاپن خط تولید این هواپیما را خریداری کرده و تا کنون بیش از ۱۰۰ فروند از آن را تولید کرده است. پرتقال اسپانیا و تایلند خریداران دست دوم این هواپیما هستند. هلند، نروژ، ایران و پاکستان نیز هر کدام چند فروند پی-۳ در اختیار دارند. انواع مختلف پی-۳ اگر چه با قرار گرفتن حروف بزرگ و کوچک و شماره های متفاوت دسته بندی می شوند ولی عمدتاً تفاوت چشمگیری میان مدلهای مختلف مجود ندارد و می توان با تغییرات پیش بینی شده از سوی کارخانه سازنده هر نوع تغییر کاربردی را در انواع آن ایجاد کرد. پی-۳ با حوصله ای که در خور هواپیمای توربو پراپ است، وجب به وجب منطقه را بازرسی و شناسایی و به محظ اطلاع از موقعیت زیردریایی مهاجم اقدام به شکار آن می کند. در طول عملکرد سی وچند ساله این سلاح موارد منفی از لحاظ فنی در مورد آن به چشم نمی خورد و همواره در انجام ماموریتهای محوله موفق بوده است. همین امر سبب شده است تا پرسنل زیر دریایی ها از هواپیمای پی-۳ اوریون به عنوان کابوسی هولناک یاد کنند.

اوریون در نجوم به صورت فلکی شکارچی (یا همان صورت فلکی جبار) گفته می شود.
بدنبال گسترش روز افزون زیر دریایی در سالهای بعد از جنگ جهانی و لوزوم ساخت یک هواپیمای اختصاصی برای شناسایی و حمله به زیر دریایی ها بیش از پیش احساس می شد(بخصوص که در این بخش روسها بسیار جلوتر بودند و این در اوج جنگ سرد بود) این اندیشه نیروی دریایی آمریکا را بر آنداشت تا برای جایگزینی هواپیماهای P-2V مناقصه ای را برای این منظور ارائه کند در این مناقصه شرکت لاکهید با طرح خود گوی رقابت را از رقبا ربود لاکهید مارتین طرحی را تحت عنوان P-3 که بر اساس طرح L-188 الکترا که یک طرح مسافری طراحی گردیده بود اما این دو طرح با این وجود که بسیار شبیه هم از کار در آمدند اما تفاوت های عمده ای داشتند از جمله قابلیت حمل جنگ افزار در زیر بالها و همچنین بالهای رو به جلو (قسمت پشتی بالها بسمت جلو مایل است دلیلش هم بخاطر انعطاف پذیری بهتر در سرعت های پایین است) قابلیت برخاست از باندهای کوتاه و نگهداری آسان حال شاید برای برخی دوستان این سوال پیش آید چرا از یک هواپیمای جت استفاده نشد دلیلش این است چون این هواپیما باید با سرعت کم برای شناسایی اهداف دریایی پرواز کنند بهترین گزینه هواپیماهای توربوجت است اولین مدلها تحت عنوان A و B در سالهای ۶۰ و ۶۱ در تعداد بالا تولید گردیدند این هواپیما کارایی خوبی از خود نشان داد و بزودی بسیار محبوب شد مدل سی که در سال ۱۹۶۸ اولین پرواز خود را انجام داد به یکی از محبوب ترین مدلها مبدل شد بگونه ای که بجای ساخت مدل های جدید گونه های مختلف همین مدل طراحی و آپدیت شد.

پرواز اولین اوریون
اولین گونه Update I در سال ۱۹۷۵ پرواز کرد این در این مدل دارای یک میکرو پروسسور جدید با یک اویونیک مدرن تر بود، همچنین نرم افزار های آن نیز از نو طراحی شد.مدل Update II در سال ۱۹۷۷ وارد خدمت شد در این مدل مجهز به سیستم مادون قرمز اخطار دهند و یک سیستم استراق سمع با ۲۸ کانال مغناطیسی ضبط صدا و اخلاگر الکتریکی و همچنین موشک های هارپون.مدل Update III در ۱۹۸۱ کامل شد و در ۱۹۸۲ وارد خدمت شد در این مدل دستگاه های صدا سنج (کانالهای سنجش صدا) بصورت دوبرابر نصب شد(برنامه ای تحت عنوان CHEX) در این مدل بیشتر بروی دستگاه های سنجش کانالهای صدا و استراق سمع کار شد و تا سال ۸۸ در حال گذشتن از آزمایشات گوناگون بود این مدل قادر بود تا ۱۱ نفر را با خود حمل کنند(۵ افسر خدمه و ۶ کاربر سیستم).بعدها سیستم پردازش پیشرفته داده و شنود و همچنین دیتا لینک آنتن های جدید یک سیستم پشتیبانی الکتریکی ESM مولد سنجش صدا و یک سیستم پردازش دیتای جدید از نوع CP-2044 و سیستم کنترلی جدید هم بعد ها اضافه گردید.

از دیگر تغییراتی که بعدها روی این مدل انجام شد:
اضافه شدن موشک اسلم(Stand-Off Land Attack Missile ) که موجب افزایش برد درگیری و توانایی حمله ی افقی به اهداف را به آن می داد.سیستم کنترل تطبیقی انتنها از نوع AN/ALQ-158 که بر روی VHF فعال است و کاربرد آن برای شناسایی صوتی علائم زیر دریایی و سیگنالها دریافتی است(قابلیت ردگیری فرکانسهای رادیویی را نیز داراست).سیستم پیشرفته ی گیرنده ی علائم و فرکانسها(گیرنده دریایی) از نوع AN/ARR-78 مجهز به ۲۰ ماژول گیرنده با قابلیت شناسایی و پارازیت رادیویی بیش از ۹۹ کانال در هر ماژول .سیستم شناسایی و پروسس سیگنال از نوع AN/UYS-1 که کاربرد آن در شنود رادیویی و شناسایی سیگنال ها و انتقال و تقویت صدا از طریق تصحیح دامنه فاز.سیستم تدابیر متقابل AN/ALQ-78A با یک ECP اصلاح شده و امکان تعمیر و نگهداری آسان و کارایی بالاتر.سیستم رادیویی موج بلند(طول موج بالا) از نوع AN/ARC-187 با قابلیت ارتباط ماهواره ای.سیستم داده دیجیتالی کامپیوتر از نوع CP-2044 با توانایی بایگانی و عملیاتی بالا و یک میکرو پروسسور جدید(سه پروسسور Motorola 68030) و امکان نصب پردازشگر جانبی و باس دوبرابر و با امکان عیب یابی خودکار.سیستم مکان نمای جهانی (GPS) از نوع AN/ARN-151 با دقت ناوبری و اطلاعاتی فوق العاده بالا با ۵ کانال ضبط داده (پردازش داده) بدون توقف و امکان آنالیز و نمایش چهار ماهواره بطور همزمان.سیستم پشتیبانی الکتریکی(ESM) از نوع AN/ALR-66A/B با قابلیت نظارت بر رادار ها و کنترل راداری(پالس کترل) و اخطار دهنده ی رادار با برد زیاد(امکان کنترل و نظارت بر رادار کشتی ها و هواپیما ها را به آن می بخشد).

مدل بعدی Update III AIP یا به بیان دیگر(Anti-Surface Warfare Improvement Program ) این مدل در واقع نوع بهینه شده ی آپگرید سوم است با این تفاوت که در اصل برای مقابله با اهداف سطحی کامل شد در جنگ یوگوسلاوی برای اولین بار علیه اهداف زمینی بکار گرفته شد و موفق هم نشان داد این مدل امکان استفاده از موشک های ماوریک(AGM-65) را نیز دارد اما سیستم ها:

- سیستم هدایت تلوزیونی ماوریک مسلح به کلاهک های ضد زره با قابلیت حمل دو فروند ماوریک در هر پرواز در دو مد ضد تانک و ضد کشتی(ضمنا یک سیستم پشتیبانی شلیک کن فراموش کن نیز دارد).
- سیستم اخطار دهنده ی فرو سرخ(IRDS) از نوع AN/AAS-36A با قابلیت اسکن غیر عامل وابسته به طول موج های رادیویی ناشی از هواپیماها.
- سیستم سنسور های الکترو نوری(EOSS) از نوع AN/AVX-1 با قابلیت تثبیت الکترونیکی سیستم ها با قابلیت بررسی و شناسایی ماموریت ها.
- رادار AN/APS-137B با توانایی ماموریتی بالا و قابلیت شناسایی اهداف کوچک و شناسایی اهداف سطحی با برد زیاد و قابلیت ناوبری بالا با اکان فعالیت در همه ی شرایط آب و هوا ای رادار میتواند برای کاهش بار مسئولیتی خلبان اهداف را بطور خودکار شناسایی کرده و آنها را بر اساس نوع و اولویت دسته بندی نماید و وضعیت لحظه به لحظه ی همه را یکجا نمایش دهد (یک پریسکوپ جانبی هم دارد).
- سیستم آنالیز پالس EP-2060 که بهمراه سیستم جانبی AN/ALR-66C کار میکند که کار برد آن در یافت پردازش کردن و دسته بندی سیگنالهای الکترو مغناتیس ناشی از کشتی ها هواپیماها و وسایل نقلیه است.
- نمایشگرهای رنگی چند منظوره با رزولوشن(۱۰۲۴۱۲۸۰) و قابلیت ۳۰۰ درصد رفرش.
- ترمینال تاکتیکی ماموریتی پیشرفته (MATT) از نوع OZ-72 وظیفه ی این سیستم آماده کردن و منظم کردن تجهیزات بر اساس تاکتیک و ماهیت ماموریت دریافت شده است،سیستم کوچک شده ی درخواست نیرو با دسترسی محدود AN/USC-42 با قابلیت بازیابی و ارسال بی خطر صدا و اطلاعات بدون امکان کشف(یعنی خدمه میتوانند در مواقع اضطراری درخواست کمک خود را با اطمینان از عدم کشف و پارازیت ارسال کنند).
- سیستم اخطار موشک AN/AAR-47 با قابلیت اخطار شلیک و قفل موشک های زمین به هوا و هوابه هوا هماهنگ شده با سیستم تدابیر متقابل.
- سیستم تدابیر متقابل و دفاعی AN/ALE-47 برای استفاده از فلر و چف و پارازیت های رادیویی.

بطور کلی از P-3 برای تهیه تاکتیک های عملیاتی و نظارت ومراقبت هوابرد و هشدار دهنده و همچنین مامورت جانبی ضد سطحی و ضد زیر دریایی استفاده می شود،بدلیل نیاز های روز افزون شناسایی و ردگیری دریایی و ضد زیر دریایی و همچنین پشتیبانی زمینی بشکل مداوم این هواپیما در حال آپگرید شدن مداوم است همانطور که گفته شد در جنگ یوگوسلاوی علیه اهداف زمینی و دریایی بکار گرفته شد و بسیار موفق نشان داد در جنگ عراق هم شرکت کرد اما بدلیل ضعف ارتش عراق چندان طعمه ای بدست نیاورد.

پیش از آن یک مدل EP-3E که اقدام به ردگیری و شنود مکالمات نیروی دریایی چین کرده بود توسط دو F-8 که منجر به برخورد یکی از جنگنده ها و مرگ خلبان آن شد ولی هواپیما تقریبا سالم بدست چینی ها افتاد باوجودی که خدمه ی آن تاجایی که توانستند سیستم های محرمانه را نابود کردند باز هم مقداری اطلاعات ارزشمند نصیب چینی ها شد(البته هواپیما بعدا توسط یک رسلان AN-128) به آمریکایی ها تحویل شد.
از نظر سلاح بجز موارد یاد شده اوریون میتواند انواع راکت انداز ها را باخود حمل کن همچنین برای حمله به کشتی ها و زیر دریایی ها بجز موشک هارپون و اسلم(و در برخی ماوریک) از اژدر های MK 46/50 نیز سود می بردو همچنین بمب های عمقی MK 54/57/101 و مین های دریایی MK 25/36/39/55/56 با قدرت انفجار از ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ lb ، اوریون بطور نرمال از ۴ موتور توربوپراپ T56-14 با رانش ۱۴۶۴۴ kW نیرو می گیرد که به آن بیشینه سرعت ۷۶۰ کیلومتر بر ساعت را می بخشد.

کشور های کاربر:
US Navy،Australia،Canada،Chile،Iran،Japan،Nethe rlands،New Zealand،Norway،Pakistan،Portugal،South Korea،Spain
به تازگی هند نیز تعدادی دریافت نموده است.
جالب است بدانید با وجودی که اوریون در جنگهای زیادی شرکت نکرده و بیش از ۴۰ سال عمر دارد تا کنون بیش از ۶۹۴ فروند از آن تولید شده و ۵۸ درصد هواپیماهای گشت دریایی از نوع اوریون هستند،البته ۱۰۷ فروند هم توسط صنایع کاوازاکی در ژاپن تولید گردید.

سایرمدلها:
در اینجا فقط مدلهایی که مهمتر بودند را معرفی می کنیم چون اوریون تنوع مدلی بالایی دارد :
P-3C Update IV این مدل درواقع آپدیت برای تمام مدل های Update II .
EP-3C این مدل توسط صنایع کاوازاکی برای نیروی دریایی ژاپن ساخته شد.
NP-3C و RP-3C مدل هایی بود که بعنوان آزمایشگاه پرنده و تحقیقاتی برای منظورهای علمی و نظامی کامل شد.
UP-3C مدل باری
RP-3D و WP-3D این مدل ها برای منظور های هواشناسی و مطالعه بر روی اتموسفر و جغرافیا کامل شد.
EP-3E موسوم به اریز این مدل به آنتنهای خارجی بزرگ در زیر دماغه مجهز بود و برای شناسایی مین ها وکشتی های دشمن و شنود مکالمات تکمیل شد(قابلیت حمل ۷ افسر و ۱۷ خدمه درجه دار ) کلا ۱۲ نمونه ساخته شد.
P-3F این مدل به سفارش ایران و تنها برای ایران ساخته شد در دهه ی ۷۰ کلا ۶ فروند از این نمونه ساخته شد.
P-3G این نمونه در واقع بستر طراحی P-7 بود که قرار بود جایگزین اوریون گردد که بعدا کنسل شد.
P-3K این مدل برای نیوزیلند از روی مدل B طراحی و ساخته شد کلا ۵ فروند ساخته شد.
P-3N این نمونه برای نوروژ از روی مدل B ساخته شد کلا ۲ فروند ساخته گردید.
P-3P این مدل برای پرتقال سخته شد ولی بعد ها ۶ فروند از آن به استرالیا فروخته شد.
P-3W این مدل بسفارش استرالیا از روی نمونه ی C-II ساخته گرید کلا ۲۰ فروند .
CP-140 موسوم به ارورا که به سفارش کانادا تکمیل گردید کلا ۱۸ فروند ساخته شد.

اوریون در خدمت نیروی دریایی ایران
در اوایل دهه ۱۹۷۰ دولت وقت ایران در پی باز سازی کلی نیروی هوایی برآمد که برنامه خرید جنگنده های F-5F-4F-14 از آن جمله بود همچنین نیروی هوایی ۶ فروند نمونه اختصاصی از P-3C را در ۱۹۷۳ سفارش داد،که بعدها تحت عنوان P-3F تحویل شد.P-3F را باید در حقیقت مدلی مرکب از فریم P-3C و ایونیک کارامدی که ترکیبی از سیستمهای P-3C P-3B P-3A بهینه شده دانست از جمله تغییرات به عمل آمده در مدل F میتوان به افزوده شدن ۴۸ گلوله sonobuoy در لانچر خارجی دانست.همچون P-3C مدل P-3F نیز از یک رادار جستجوی سطحی AN/APS-115 و سیستم دوربین KA-74A به شکل مشخص در زیر دماغه سیستم معموریتی نیز برمبنای سیستم های P-3B P-3A طراحی گردید زمانی که سیستم های معموریتی هواپیما در دست تکمیل بود مشکل جدیدی در شرف شکل گیری بود دولت آمریکا هنوز در زمینه صادرات تجهیزات ASW (ضد زیر دریایی) تصمیم قطعی نداشت رویداد های بعدی درستی این موضوع را به اثبات رساند،از دیگر تغییرات میتوان به سوار شدن ESM بر روی شهپرهای نوک بال و آنتنهای جدید رادیویی دانست.سر انجام اوریون ها در آوریل ۱۹۷۴ پس از آموزش خدمه در اسکادران VP-31 مستقر در فرودگاه NAS Moffett انجام شد (تحویل تا ۳۱ ژانویه ۱۹۷۵ بطول انجامید).

اوریون های ایرانی با سریال ۱۵۹۳۴۲-۱۵۹۳۴۷ نیروی دریایی آمریکا سریال بندی های زیادی را بر خود دیدند ولی سر انجام با سریال ۸۷۰۱-۵ تا ۸۷۰۶-۵ سریال بندی شدند که همچنان نیز بر همین سریالها هستند.ایران در این دوره سفارشات گسترده خرید سلاح را دنبال می کرد از جمله آنها خرید تعداد بسیار زیادی موشکهای ضد کشتی AGM-84 هارپون بود که در همین راستا قرار بود تمامی اوریون های ایرانی به توانایی شلیک هارپون مجهز گردند البته شایان ذکر است زیر بال اوریون هر نوع پرتابگر راکت را نیز میتوان لود کرد.تنها P-3F اوریونی که به هارپون مجهز گردید در طی سانحه ای از دست رفت نصب سیستم هارپون بر روی مابقی اوریون ها تا ۱۹۷۹ محقق نشد و با وقوع انقلاب به کلی فراموش شد.

شاید بتوان یکی از دلایل خرید اوریون را پروژه جنجالی Ibex دانست در چارچوب برنامه Rockwell-Antonetics “Ibex سیستم بر روی دو فروند P-3F اوریون و دو فروند Boeing 707′ نصب گردید سیستم جاسوسی الکترونیکی ELINT بر روی هواپیماها فعال گردید اما بعدها سیستم ها باز شد و بر روی چهار فروند C-130 Hercules در عوض بویینگ ها و اوریون ها نصب گردید.

نیروی هوایی همچنین تصمیم داشت ناوگان اوریون های خود را به ۱۲ فروند افزایش دهد که این امر هیچگاه به سرانجام نرسید در ۱۹۷۸ ایران سه فروند دیگر سفارش داد که که این سه فروند هیچگاه ساخته نشد اما فریم ها برای سریالهای ۱۶۰۶۱۰ – ۱۶۰۶۱۲ هواپیماهای P-3C نیروی دریایی آمریکا استفاده گردید.
با وقوع انقلاب و قطع روابط ایران و آمریکا پشتیبانی لاکهید مارتین نیز قطع شد که موجب شد در ابتدا وضعیت عملیاتی P-3F ها با کمی مشکل مواجه شود بشکلی که در ۱۹۸۴ تنها دو فروند عملیاتی بود اما با بهتر شدن پشتیبانی ها وضعیت بهتر گردید گفته ها حاکییست همچنان سه فروند اوریون در خدمت است اوریون ها از پایگاه بندر عباس به پیایگاه شیراز منتقل گردیدند.

در جریان جنگ اوریون به عملیاتهای گشتی خود بر فراز خلیج فارس ادامه داد و پس از جنگ به عنوان سایه ناوهای آمریکایی درامد بشکلی که ناوهای آمریکایی به کرات اوریون های ایرانی را بر فراز یا نزدیکی خود مشاهده نموده اند همچنین ایران برنامه ای برای جایگزینی اوریون با مدلی از آنتونف ۱۴۰ دارد که هنوز در مرحله طراحیست ولی این میتواند پایان کار اوریون در نیروی هوایی ایران باشد.

مشخصات P-3F ORION

ساخت: شرکت هواپیماسازی لاکهید
نوع: هواپیمای دورپرواز ضد زیرذریائی، گشتی و اکتشاف
سال ورود به خدمت: ۱۹۷۴ (در ایران)
نیروی کشش: چهار موتور توربو پراپ آلیسون T56-A-14 هر یک به قدرت ۴۹۱۰ اسب کشش

مشخصات پروازی
حداکثر سرعت: ۴۱۸ نات
سقف پرواز: ۳۵۰۰۰ پا

وزن (بطور تقریب)
وزن خالی: ۶۲۲۰۵ پوند
حداکثر وزن هنگام برخاستن: ۱۳۵۰۰۰ پوند

تعداد سرنشین: عده خدمه پروازی هواپیما در پروازهای عادی ۶ تا ۱۱ نفر

ابعاد
طول: ۱۱۶ پا و ۱۰ اینچ
فاصله دو نوک بال: ۹۹ پا و ۸ اینچ
بلندی: ۳۳ پا و ۸٫۵اینچ

تجهیزات جنگی
هواپیما قادر به حمل مقادیر یا تعداد کافی از اژدرها، مینها، راکتها، بمبهای عمقی، در مقر داخلی سلاحها و ده مقر سوار شده در بالهای خود می باشد.

مشخصات کلی هواپیمای P-3 Orion

ساخت: شرکت هواپیماسازی لاکهید
نوع: هواپیمای دورپرواز ضد زیرذریائی، گشتی و اکتشاف
سال ورود به خدمت: اولین پرواز نوامبر ۱۹۵۹
معرفی : اوت ۱۹۶۲
کاربران اولیه : نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، نیروی دفاع دریایی ژاپن ،نیروی هوایی سلطنتی استرالیا، نیروی هوایی سلطنتی نیوزیلند
شمارگان ساخت : لاکهید ۶۵۰ و کاوازاکی ۱۰۷ در مجموع ۷۵۷
هزینه تولید : ۳۶،۰۰۰،۰۰۰ دلار

ویژگی های عمومی

خدمه : ۱۱
مدت زمان : ۳۵٫۶ متر
بال : ۳۰٫۴ متر
ارتفاع : ۱۱٫۸ متر
مساحت بال : ۱۳۰۰ فوت مربع
وزن خالی : ۳۵،۰۰۰ کیلوگرم
وزن بارگذاری شده : ۶۱،۴۰۰ کیلوگرم
بار سپاسگزاری کرده اند : ۲۶،۴۰۰ کیلوگرم)
حداکثر وزن برخاست : ۶۴،۴۰۰ کیلوگرم
پیشرانه : چهار موتور توربو پراپ آلیسون T56-A-14 هر یک به قدرت ۴۹۱۰ اسب کشش
پروانه : چهار تیغه دار همیلتون ، ۱ در هر موتور
قطر پروانه : ۴٫۱۱ متر

کارایی

حداکثر سرعت : ۷۵۰ کیلومتر در ساعت
سرعت کروز : ۶۱۰ کیلومتر در ساعت
محدوده : ۴،۸۳۰ کیلومتر
خدمات سقف : ۱۰،۴۰۰ متر
نرخ صعود : ۵۳۰ کیلوگرم / مترمربع
قدرت / جرم : ۰٫۰۶ کیلو وات / کیلوگرم